Als u niet onmiddellijk naar de Vaderschap site wordt doorverwezen, klik dan hier.
Een DNA-analyse om uit te vinden of een veronderstelde verwantschap al dan niet bestaat tussen twee of meer personen. Meestal is deze verwantschap deze tussen ouder en kind, bv. als men wil bepalen of een persoon de echte biologische vader is van een kind.
Zie ook: vaderschaptest, het testen, verifiëren of bepalen van vaderschap, ouderschap of verwantschap, m.b.v. DNA-testen, vaderschapsanalyse, verwantschapsanalyse, onderzoek naar vaderschap mbv DNA (IND050315), vaderschapstesten, vaderschaptests, vaderschapsonderzoeken
Er zijn vele toepassingen, waarbij echtelijke ontrouw (overspel) dikwijls niet de belangrijktste reden is waarom men zou overgaan tot een DNA-onderzoek.
Het kan gaan over een vermiste echtgenoot, waaromtrent twijfel
bestaat wat betreft het vaderschap; het kan gaan over een verkrachting, enz.
Zo kan men, zonder medewerking van de vader, bepalen of broers en/of zusters
afstammen van dezelfde vader. De resultaten zijn meer betrouwbaar als er ook
een DNA-staal van de moeder ter beschikking staat. Het DNA-labo kan evt. de
informatie van de vader(s) achterhouden, en enkel het eindresultaat.meedelen.
Als DNA-stalen van zowel het kind als deze van de vader en moeder beschikbaar zijn, dan zal het analyseresultaat met nóg grotere zekerheid uitsluitsel geven over het vaderschap.
Personen die mekaar uit het oog verloren zijn willen zekerheid of ze inderdaad verwant zijn.
Men wil uitvinden van welke tak van de stamboom of zelfs vanuit welke streek (bv. een land in Afrika) iemand of zijn voorouders afkomstig zijn. Hierbij wordt de DNA-analyse gecombineerd met een raadpleging van DNA-databanken.
Bij een echtscheiding is het niet ongewoon dat betwisting bestaat over het vaderschap van het jongste kind. Het aan het licht brengen van de ware vader kan grote financiële gevolgen hebben, en kan alleszins zekerheid bieden aan de moeder. De alimentatieplicht kan betwist en ongedaan gemaakt worden voor de gescheiden vader die blijkt niet de biologische vader te zijn. De alimentatieplichtige man die het vaderschap betwist zou echter best 2 maal denken indien hij reeds het vaderschap heeft uitgeoefend voor vele jaren en reeds een hechte band met het kind heeft opgebouwd.
Ouders willen zekerheid of de tweeling die ze ter wereld gebracht hebben eeneiig of twee-eiig is. Bij meerlingen kunnen zowel eeneiige als meerëiige combinaties gelijktijdig voorkomen. Het is niet ondenkbaar dat tweelingen op latere leeftijd ook nieuwsgierig worden, of een goede reden hebben, zoals de risico's bepalen om orgaandonor te worden voor tweelingbroer of tweelingzuster.
Verificatie of er geen verwisseling van baby's heeft plaatsgevonden in de kraamkliniek. Daarvoor volstaat het DNA-stalen te nemen van de moeder en het kind. Het laboratorium kan, als dat opportuun is, de DNA-informatie van de vader uit de resultaten weren. Hoewel heel wat inspanningen gedaan worden in de kraamklinieken om verwisselingen quasi onmogelijk te maken, kan er nog altijd onzekerheid bestaan, zeker als de kraamkliniek in het buitenland gelegen is, of als er speciale omstandigheden mee gemoeid zijn. Veel leed in beide betrokken families kan bespaard worden door vroegtijdig (en niet na vele jaren) de verwantschapsonderzoeken door te voeren.
Zie ook: gerechtelijk onderzoek, forensische test, forensisch onderzoek, slachtofferidentificatie, menselijke identificatie, detectivebureau, private investigator, detective.
Hier bepaalt men aan de hand van twee DNA-stalen (de eerste
afgenomen van een vermoedelijke dader, en de tweede bekomen bv. op de locatie
van een misdaad) of een persoon ergens al dan niet aanwezig is geweest. Ook
kan men, zonder de dader te kennen, bepalen of twee DNA-stalen van dezelfde
persoon komen.
Boeven hebben vandaag, dwz. in deze technologisch ontwikkelde tijden, geen geluk:
de perfecte misdaad behoort tot het verleden.
Zie ook: vingerafdruk, vingerafdrukonderzoek.
Zo kan men uit DNA-stalen (zoals sperma, een bloedvlek, een haar, speeksel of vingerafdrukken op de rand van een glas) bepalen of iemand is vreemd gegaan. (cf: vreemdgaan, vreemd gaan, overspel, vaststelling echtelijke ontrouw).
Bij een ramp moeten dikwijls slachtoffers geïdentificeerd worden, d.w.z. DNA van een onherkenbaar geworden slachtoffer wordt vergeleken met DNA van vermiste personen. Denk maar aan DNA-verwantschapstesten ivm. de recente Tsunami-baby en het Belgische DVI-team dat in Thailand actief is geweest. (cf: DNA-identifactie van slachtoffers)
Geschiedkundigen doen, ter gelegenheid van opgravingen, dikwijls beroep op een DNA-analyse, ter bepaling van de identiteit van skeletten. Op die manier kunnen zelfs oude gerechtelijke onderzoeken tot een oplossing komen. (cf: DNA-identificatie bij strafzaken, speurwerk, speurders)
Kunsthistorici kunnen soms mbv DNA-analyse de echtheid verifiëren van een kunstwerk.
Hier wensen één of meerdere individuen hun DNA-profiel te kennen. (noteer dat hieruit geen medische informatie kan gewonnen worden, althans niet mbv de gangbare identificatiekits. Wel volgt het geslacht van de betrokkene uit de test).
Een minder ernstige toepassing is om de DNA-profielen te gebruiken als relatiegeschenk met klasse. Denk in termen van een huwelijkslijst, waarbij een koppel een DNA-analyse aangeboden krijgt, gegraveerd en ingekaderd, om boven hun bed te hangen (in afwachting van de eerste baby).
In sommige landen legt men reeds DNA-databanken aan van gekende misdadigers, maar het is niet ondenkbaar, in de strijd tegen de steeds voortrschrijdende electronische fraude, dat in de toekomst het rijksregister zal aangevuld worden met DNA-profielen.
In tegenstelling tot wat men meestal denkt, moet er geen bloed afgenomen worden om een DNA-staal te bekomen. (Een aantal afdelingen hematologie in ziekenhuizen gebruiken nog steeds bloedafname om een DNA-vaderschapstest uit te voeren -- sommige van die testen kunnen wel vaderschap uitsluiten maar niet aantonen). Naast bloed (bv. een opgedroogde bloedvlek) bevatten ook haren (liefst met haarwortels), opgedroogd speeksel op een glasrand of aan een postzegel, huidschilfers, e.d., voldoende DNA. De testkit van het DNA-laboratorium kun je ook zelf samenstellen. Het gaat over een wattenstokje waarmee je wat wangslijm bekomt door aan de binnenkant van de wang of onder de tong te wrijven. Dat wordt dan in een kleine omslag of in een zuiver stuk papier opgeplooid. Meestal heeft men stalen van 2 of meer personen nodig. Voor ieder van hen wordt dan een wattenstaafje afzonderlijk verpakt en gemerkt (met de vermoede verwantschap: kind, vermoedelijke vader, enz.), alle omslagjes worden dan tesamen naar het laboratorium verzonden. Meer info...
Hoewel analyses evt. anoniem kunnen gebeuren (Life-ID bv. biedt een dubbel-blind systeem aan via zijn website), kan de DNA-analyse slechts bewijskracht hebben als de deelnemende personen door een geldige getuige geïdentificeerd zijn bij de staalname. Het is best daarvoor de medewerking te vragen van het laboratorium, of van een arts of advocaat. Sommige laboratoria zijn bovendien geaccrediteerd bij het gerecht, maar dat houdt vooral in dat het gerecht uit eigen initiatief uitsluitend op haar eigen lijst van geaccrediteerde labo's beroep zal doen. Meer info...
De wet op de verwerking van persoonsgegevens definieert vrij
nauwkeurig in welke gevallen mag overgegaan tot staalnames. In tegenstelling
tot het individu hebben het gerecht en de politie omzeggens carte-blanche (een
punt dat burgerrechtenorganisaties niet onberoerd laat).
Meestal is de toestemming
van de betrokkenen vereist, waarbij beide ouders voor deelnemende minderjarige
kinderen moeten tekenen. In ieder geval moet voorkomen dat deze gegevens lichtzinnig
medegedeeld worden aan anderen. Het is de verantwoordelijkheid van de staalnemer
om te verifiëren of de staalname toegestaan is. Het is de verantwoordelijkheid
van het laboratorium ervoor te zorgen dat geen onnodige gegevens verwerkt of
medegedeeld worden aan onbevoegden. Meer
info...
Life-ID wordt o.m. aangeprezen door deze Macintosh guru.